164- Siła działów dziecięcych, regres w przyrodzie.

Natchniona notką na którymś z szafiarskich blogów poczytałam trochę o kidultach i może nie w pełni bo wieku średniego nie osiągnęłam i w moim mniemaniu nie jestem nawet jakoś specjalnie blisko, ale jednak częściowo się identyfikuję. Irytuje mnie gdy idę na ksero i słyszę od swojej rówieśnicy "a co dla Pani?" albo gdy chcę sobie kupić portfel w wiewiórki a Anka mnie pyta ile mam lat. Jedna z moich nauczycielek w liceum w maturalnej klasie twierdziła, że poziom naszej dojrzałości jest odwrotnie proporcjonalny do tego co być powinno i powtarzała  "regres, regres!". Uważam, że rzeczy dla dzieci są po prostu ładniejsze, więc skoro mi się podobają to czemu mam ich sobie nie kupić? Nie dorabiajmy do tego ideologii. Fajniej się przecież robi notatki ładnym kolorowym długopisem (ok słowo "fajny" nie może się za bardzo tyczyć notatek). Tak, lubię rzeczy dla dzieci zwłaszcza, że na działach dziecięcych można kupić właściwie to samo tylko taniej. Nie, nie lubię jak mi paniują.

Od czasu do czasu lubię wdziać na grzebiet coś co zalatuje zerówką i filmami na kasetach. Spodnie też są wybitnie dziecięce, bo metka twierdzi, że to rozmiar na 13latkę- co by się w sumie mogło zgadzać bo od 13 roku życia już raczej nie urosłam (co wcale nie znaczy, że jestem niska!). Tenisówki za złotych 14 z  wyprzedaży z działu dziecięcego. Nie, nie było mi w nich zimno ale do wiosny zostały już wykluczone z obiegu 

spodnie- outlet
koszulka- jakaś internetowa hurtownia podesłana mi przez koleżankę
buty- nn
kolczyki- flo
torba- allegro