60- Jak niewiele potrzeba człowiekowi do szczęścia.

Własna kanapa, własny kot, własny koc, kilka fajnych książek i od razu mi lepiej. A potem esemes od szalejącej na książkowej wyprzedaży Ani z propozycją kupna za grosze tych książek, po które normalnie musiałabym się tłuc za granicę. Plus jeszcze awanturka w banku bo przede mną jest wściekający się klient, który dopiero po groźbie mojej i innego klienta, że jeszcze jedna inwektywa pod adresem obsługi a dzwonimy na policję i posiedzi sobie w areszcie i tak oto osiągam niemal pełnię szczęścia. Po do pełni brakuje mi tylko porządnego, ugniatającego mnie pod każdym kątem masażu. Eh w liceum miałam taki jeśli tylko koleżanka miała dobry dzień i trochę pary w rękach. Za ten masaż gotowa byłam zmienić orientację i nauczyć się gotować.
Na zdjęciach niestety wcina mi się szafka, na której mięsożerna część mojej rodziny stawia koreański niekopcący grill i przyrządza różne ohydności (jest takie słowo? nieważne, najlepiej oddaje mój stosunek do mięsa).
Sukienkę wygrzebałam ostatnio z szafy bo żal mi było, że od ponad roku wisi sobie nieużywana. Kupiłam ją z myślą o mojej osiemnastce 2,5 roku temu, która ze względu na brak porozumienia z innymi dziewczynami, z którymi miałam ją robić się nie odbyła. Miałam ją na pewno na sobie podczas ślubu cywilnego mojego brata. W usc spotkałam wtedy mojego nauczyciela i dopiero po pewnym czasie uświadomiłam sobie, że to mnie podejrzewał o zmianę stanu cywilnego i ciążę jako tegoż powód.







sukienka- bershka
bransoletki- terranova
kolczyki, pierścionek- h&m